Het remote opvolgen van patiënten was een hot topic tijdens de COVID-periode. Hiervoor werd in eerste instantie een tijdelijke nomenclatuur gecreëerd, die later werd opgezet in een definitieve. Uitbreiding van het aantal nomenclaturen gerelateerd aan zorg op afstand loopt intussen in verschillende landen, of de overheden zijn ermee bezig. Toch blijkt het niet zo evident om een goed model rond zorg op afstand uit te bouwen, ondanks groeiende wachtlijsten of zelfs patiëntenstops. Soms door onvoldoende kennis van de mogelijkheden bij artsen en patiënten, soms door onduidelijkheid rond of het gebrek aan financiering, soms door de onzekerheid op de impact van bestaande dagorde’s, enz.
Specialisten
Het integreren van zorg op afstand binnen de praktijk biedt echter heel wat nieuwe mogelijkheden:
- data van patiënten worden op regelmatige basis automatisch doorgestuurd. Niet alleen via medische sensoren of apps, maar ook via wearables zoals FitBit, Garmin, Whoop of smart watches. Bij het overschrijden van individueel ingestelde grenswaarden wordt een alarm gegenereerd, eventueel via een alarmcentrale. Zo kan sneller worden ingegrepen.
- een aantal patiënten kan (eventueel op vooraf ingestelde tijdstippen) vanop afstand worden gecontacteerd. Dit kan zelfs via de TV van de patiënt, met een duidelijk beeld. De patiënt hoeft zich niet te verplaatsen of de arts spaart tijd uit in het verkeer, en de belangrijke parameters zijn al voor het gesprek beschikbaar.
- mantelzorgers, familieleden of thuisverpleging kunnen gemakkelijker betrokken worden, gegevens delen of helpen bij behandelingen
- patiëntendata kan worden geanalyseerd zodat ook proactief kan worden ingegrepen